ساختاری که مدتی است کشف شده، اما ویژگی های جالب توجهی دارد که پژوهشگران همچنان در پی بهبود و یافتن کاربرد هایی در راستای این ویژگی ها هستند.
اولین ساختار پروسکایت کشف شده کلسیوم تیتانیوم اکسید با فرمول CaTiO3 است. این ماده در سال ۱۸۳۹ به وسیله Gustav Rose در روسیه کشف شد و نام آن برگرفته از نام کانی شناس Lev Perovsky است. در کل هر ساختاری که مانند CaTiO3 به فرمول کلی ABO3 باشد پروسکایت نام دارد. این قرارداد در سال ۱۹۲۶ بعد از اینکه Victor Goldschmidt فاکتور تلرانس پروسکایت را تعریف کرد، نام گذاری شد. اگراین فاکتور تلرانس بین 0/75 – ۱ باشد، فلز مورد نظر میتواند در ساختار پروسکایت جای بگیرد. یکی از پرکاربرد ترین مواد دارای ساختار پروسکایت BaTiO3 است . ویژگی خاص این ماده داشتن خاصیت فروالکتریک و ثابت دی لکتریک بالاست، که باعث شده این ماده در حوزه ذخیره انرژی کاربرد داشته باشد.
ساختار پروسکایت علاوه بر اکسیدهای پروسکایت در هالیدهای پروسکایت نیز وجود دارد. فرمول کلی هالید پروسکایت ها ABX3 است به صورتی که A کاتیونی است که شامل MA+, FA+, Cs+, و.. میشود. B نیز میتواند Pb2+ or Sn2+ و … باشد. X یون هالوژن است.(معمولا I-, Br-, or Cl- ) یک پروسکایت ایده ال ساختاری مکعبی با اکتاهدرال هایی در گوشه ها با فرمول BX6 است.
اولین گزارش در مورد هالید پروسکایت های نیمه رسانا بعد از مشاهده ساختار کاملا الی CsPbX3 در سال ۱۹۵۰ توسط Möller داده شد.
بعدها Weber متوجه شد که با الحاق یک کاتیون آلی همچنان میتوان ساختار پروسکایتی CH3NH3PbX3 به دست آورد که خواص جالبی دارد. این ماده جالب توانست اولین بارتوسط Mitzi در اواسط ۱۹۹۰ در صنعت ترانزیستورها وارد شود. میتزی اولین کسی بود که اثبات کرد از این نوع پروسکایت ها میتوان در الکترونیک استفاده کرد.
